Fragment uit het boek Avonturen met Fuego, hoofdstuk 18 door het oog van een naald: "Met de andere twee schapen botste ze en vervolgde haar route. Nog geen paar tellen na de botsing met de schapen kwamen de schotse hooglanders als briesende stieren aangerend. Even flitste het door haar heen dat ..."

Fragment uit Sprookjesboek, er was eens ... 'De appel was overrijp geworden en gerimpeld. Hoogste tijd uit de doodskist te stappen. Een hap van de appel hoefde ze niet meer. Als zij haar lichaamstaal maar verstond en ernaar handelde, zou ze op een dag ...'.  

Fragment uit het nieuwste boek zonder titel, "Onze leeuw : de laatste storm deed me van de vlag waaien en op mijn poten terechtkomen. Ergens in het Zeeuwse land geland, waar terug schieten in mijn oude rol onaantrekkelijk is geworden. Ik blijf nu voor eeuwig bij jou, waar we al hebben gewonnen. Ik neem afstand van de nep troon die me zwaar begon te wegen. Samen Zijn voluit onder de nieuwe naam die verenigt, in plaats van afscheiding teweegbrengt , wat is daarop jouw antwoord ?" 

De kaft van Heele Kunst Thuiskomen is tot stand gekomen door een ontmoeting met een zwaan. Hij was die middag zichzelf vurig aan het wassen in de vijver. Na afloop kwam hij naar de kant. Op het moment hij aan wal kwam deed ik een stap terug, zo kon ik verbinding ervaren met hem. Toen hij terug in het water ging liet hij een veer achter, symbool van lichtheid en loslaten. De inspiratie de veer op deze manier vorm te geven kwam door het weekend ervoor even stil te staan bij een etalage waar een kunstwerk met boek eronder werd tentoongesteld. De presentatie verwelkomde mij in ruimte, perfectie, schoonheid en natuur. Voor de achterkant van de kaft ging de zwaan poseren, voordat ik wegging spreidde hij zijn vleugels. De zwaan een symbool van de reis van de ziel van onwetendheid naar verlichting naast liefde en trouw. Bij een volgende ontmoeting kwam hij een bloemetje uit mijn hand halen en deed hij daarna een stap terug. Een stapje terugdoen maakt echt verbinden met elkaar gemakkelijker.